تأثیر مدیریت دولتی نوین بر ادراک عدالت سازمانی

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر اجرای راهبرد مدیریت دولتی نوین بر ادراک عدالت سازمانی است. در این تحقیق، مدیریت دولتی نوین به عنوان متغیر مستقل با مولفه های کوچک سازی، مدیریت گرایی، تمرکززدایی، دیوانسالاری زدایی و خصوصی سازی در نظر گرفته شده و ادراک عدالت سازمانی به عنوان متغیر وابسته با ابعاد عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت مراوده ای در نظر گرفته شده است. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی بوده و از دو پرسشنامه استفاده گردیده و جامعه آماری آن شامل کارکنان ستادی شهرداری رشت بوده که با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی ساده و بوسیله ی فرمول کوکران ، 165 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای دستیابی به روایی سازه ای پرسشنامه از روش تحلیل عاملی به شیوه چرخش محورهای متعامد(واری-ماکس) برای دستیابی به عامل های خالص استفاده شد. بدین منظور از شاخص kmo و آزمون کرویت بارتلت استفاده گردید که نتایج بدست آمده روایی آن را تأیید نمودند. همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها و آزمودن فرضیه ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون آزمون تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که بکارگیری اصول مدیریت دولتی نوین در سازمان های بخش عمومی، تأثیر منفی بر ادراک عدالت سازمانی کارکنان داشته است. همچنین آزمون فرضیه های فرعی حاکی از آن است که کوچک سازی و خصوصی سازی و مدیریت گرائی تأثیر منفی بر ادراک عدالت سازمانی داشته و تمرکز زدایی و دیوانسالاری زدایی تأثیری مثبت بر ادراک عدالت سازمانی داشته اند.